اومدم و خوش اومدم...

روزها گذشت و کبوتر با خدا هیچ نگفت...

فرشتگان سراغش را از خدا می گرفتند و خدا هر بار با فرشتگان می گفت:

می آید من تنها گوشی هستم که غصه هایش را میشنود و یگانه قلبی

هستم که دردهایش را درخود نگه میدارد.

سرانجام روزی کبوتر برشاخه ای از درخت دنیا نشست.فرشتگان چشم به

لبهایش دوختند...

اما کبوتر هیچ نگفت...

و خدا لب به سخن گشود:با من بگو از آنچه در سینه ی تو سنگینی میکند.

کبوتر گفت:لانه ی حقیری داشتم که آرامگاه خستگی هایم و سر پناه بی کسی ام

بود.تو همان را هم از من گرفتی!این چه طوفان بی موقعی بود؟چه می خواستی

از لانه ی محقرم؟کجای مملکت تو را گرفته بود؟...

و سنگینی بغض راه گلویش را بست و سکوت کرد.سکوتی در عرش طنین انداز شد

و فرشتگان سر به زیر انداختند ندایی ملکوتی در عرش پیچید...ماری در لانه ات بود

و تودر خوابی سنگین فرو رفته بودی.باد را گفتم لانه ات را واژگون سازد...آنگاه

تو پر گشودی و ار کمین مار رهایی یافتی...!!!

کبوتر هنوز در خدا خیره مانده بود که خدا فرمود:...و چه بسیار بلاها که بواسطه ی

محبتم از تو دور کردم و تو ندانسته به دشمنی ام برخواستی.

اشک در دیدگان کبوتر نشسته بود.ناگاه چیزی درونش فرو ریخت و های های گریه اش

ملکوت خدا را پر کرد...

سلام به همه ی دوستان گل خودم

امیدوارم که همگی خوب باشید و امتحاناتتون رو خوب داده باشید نه مثل من...

راستش بگذریم که چه بلایی سر وبلاگ قبلیم اومد،مهم اینه که من برگشتم واسباب کشی کردم به بلاگ اسکای دوستانی هم که لطف کرده بودن و منو در لینکستان خودشون جا داده بودن یادشون نره که آدرسم رو تغییر بدن ایول

خوب دیگه امیدوارم که از متن ها،شعرها و ... که تو وبلاگم می نویسم مثل قبلا ها خوشتون بیاد...حالا کی جرات داره بگه من قبلا ها خوشم نمی یومده...

خوب و خوش باشید...

فعلا بای بای

هیچ وقت از خدا نخواه که تمام دنیا رو بهت بده،همیشه از خدا بخواه کسی رو بهت بده که تو تمام دنیاش باشی...